Hebben en zijn

Malodot is dood. Na een fataal auto-ongeluk bevindt hij zich tot zijn verbazing in een kliniek waar hij eerst moet zien af te kicken van het leven alvorens hij volkomen dood kan zijn. Mislukt hij hierin, dan moet hij zijn hele bestaan opnieuw ondergaan, van begin tot eind, op exact dezelfde manier. Met een bont gezelschap van lotgenoten heeft hij groepstherapieën en hij voert individuele gesprekken met een raadselachtige Counselor die hem ertoe probeert te bewegen die vuile verslaving aan het leven af te zweren. In deze allegorie werpt Dimitri Verhulst op spectaculaire wijze en in uiterst geestig en fraaie bewoordingen een welhaast filosofisch licht op onze eindigheid; een roman die met geen andere te vergelijken valt, ook niet binnen het oeuvre van de schrijver zelf.